بهترین هر‌کاری بـاش!

قهرمان هم‌محله‌ای ۴بار پرچم کشورمان را بالا برده است

راحیل حسینیان - محله شمیران چهره‌های ورزشی که در عرصه‌های جهانی و بین‌المللی افتخارآفرینی کرده باشند، کم ندارد. سراغ یکی از هم‌محله‌ای‌های خودمان رفتیم که به تازگی نامش را در مسابقات جهانی کاراته به‌عنوان نفر اول شنیدیم و مدال طلایش را به شمیرانی‌ها تقدیم کرد. «حمیدرضا عرفانی» اهل محله جماران است و به اتفاق همسرش در لواسان زندگی می‌کند. سوابق قهرمانی او به کسب مدال طلای اخیرش در شهریور ماه در مسابقات جهانی کاراته محدود نمی‌شود و پیش از این نیز بارها در رشته کاراته در عرصه بین‌المللی خوش درخشیده است. عرفانی، معتقد است پیوند بین جو.انان و ورزش می‌تواند از بروز آسیب‌های اجتماعی پیشگیری کند. برای همین هم خودش پیشقدم شده و نمی‌گذارد تا بهانه‌های مالی جوانان را از ورزش و باشگاه دور کند. عرفانی دانشجوی دکترای تربیت‌بدنی و استاد دانشگاه و مسئول هیئت کاراته اداره تربیت‌بدنی شهرداری منطقه نیز هست. در این گزارش با ما همراه باشید

یک خانواده ورزشی
جرقه ورود به دنیای ورزش برای هر ورزشکاری به شکلی زده می‌شود. خانواده ورزشی حمیدرضا عرفانی بهترین علت بود تا او نیز از 8سالگی عزمش را جزم کند و آینده‌ای درخشان در ورزش را برای خود متصور شود. «‌2برادر دارم. برادر بزرگ‌ترم مانند پدرم به رشته کشتی علاقه داشت و برادر دیگرم که 5سالی از من بزرگ‌تر بود کاراته‌کار می‌کرد. من هم به تاسی از او کاراته را انتخاب کردم.» در نخستین روز تابستان سال64 وقتی 8سالش بود برای گذراندن اوقات فراغت لباس کاراته می‌پوشد و به باشگاه می‌رود. «بعدها خیلی بیشتر به این رشته علاقه‌مند شدم. کاراته رشته‌ای با اصالت است و فقط در ایران 800سبک مختلف دارد. کاراته 2سبک اصلی دارد. کاتا که مجموعه‌ای از حرکات نمایشی کاراته است و دیگری کمیته. من کمیته را انتخاب کردم که به مبارزه و مسابقه مربوط می‌شود.»

هر ورزشگاهی اتاق فکر می‌خواهد
قهرمان هم‌محلی ما معتقد است گرچه این روزها آسیب‌های اجتماعی با ورود تکنولوژی‌های متعدد بیشتر جوانان را تهدید می‌کند، اما همیشه راهی برای سد کردن ورودشان وجود دارد. «هر باشگاه ورزشی که باز شود می‌تواند به این معنا باشد که ده‌ها جوان و نوجوان از افتادن در دام آسیب‌های اجتماعی به‌ویژه اعتیاد نجات پیدا کرده‌اند. به شرطی که قبل از باز شدن باشگاه تفکری هم باشد که این باشگاه قرار است در کدام محله برای چه رده سنی و برای چه رشته‌ای فعالیت کند. مثلاً رشته‌های تنیس، اسکواش و شمشیربازی باید در مناطق خاصی از شمیران باشد که مخاطبانش توانایی مالی برای تهیه تجهیزات را دارند. اگر اتاق فکر نداشته باشیم بعد از مدتی می‌بینیم باشگاهی در محله‌ای باز شد، اما مخاطب ندارد و جوانان آن محله اوقات فراغت خود را به بیکاری که مادر همه تباهی‌هاست، می‌گذرانند.»

تلاش برای راه‌اندازی خانه کاراته در منطقه
یکی از فعالیت‌هایی که این روزها حسابی در کنار تحصیل و تدریس در دانشگاه عرفانی را به خود مشغول کرده، رایزنی برای راه‌اندازی خانه کاراته و خانه رزمی شهرداری منطقه و شهرداری تهران در باشگاه امام علی(ع) محله سوهانک است. «اگر این اتفاق محقق شود، می‌توانم دانش و تجربه خودم را در اختیار هم‌محلی‌هایم بگذارم و آرزویم را برآورده کنم.» از آنجا که او با تدریس در دانشگاه‌های علمی کاربردی، پیام نور و آزاداسلامی و همچنین باشگاه شهید عقیلی چیذر با جوانان زیادی سروکار دارد، نمی‌گذارد هیچ جوانی به دلیل مشکلات مالی با دنیای ورزش فاصله بگیرد. «حتی اگر جوانی به رشته دیگری غیر از کاراته علاقه‌مند باشد، با دوستانم در باشگاه‌ها هماهنگ می‌کنم تا با هزینه کمتری بتواند در رشته مورد علاقه‌اش ورزش کند. ما جامعه جوانی داریم و باید برای داشتن آینده‌ای روشن از نعمت وجود همین جوان‌ها بهره‌ببریم تا جامعه‌ای سالم و با تفکر درست داشته باشیم.» 

مدیریت زمان با ورزش
شاید به نظر برسد رشته‌های رزمی و کاراته باعث خشونت ورزشکار می‌شود، اما عرفانی معتقد است که صبر، ارمغان رشته ورزشی کاراته است. «کاراته از دور ورزش خشنی به نظر می‌رسد. در حالی‌که رشته‌ای آکادمیک و اصولی و علمی است که به بازیکن باید می‌دهد چطور باید با سرعت و دقت و صبر و کنترل بر موقعیت پیش آمده غلبه کند. ضریب تفکر بالایی می‌طلبد.» ساعت‌ها تمرین وممارست در این رشته که حالا مدال‌های طلای جهان گواه آن است، از ورزشکار هم‌محله‌ای ما شهروندی ساخته که در زندگی روزمره هم تلاش می‌کند تا مواقع بحرانی صبوری کند و با تفکر و مدیریت بر مشکلات فائق شود. «اگر کنترل‌مان را از دست بدهیم نمی‌توانیم زمان را مدیریت کنیم. مشکلات همیشه هست. کاراته به من آموخته تا در کمترین زمان بالاترین ضریب تفکر را داشته باشم و بدانم چطور باید شرایط را مدیریت کنم. اگر ورزشکاری در این رشته نتوانسته مدیریت زمان و زندگی را به دست بگیرد به واقعیت کاراته پی نبرده است. کاراته به تو می‌آموزد که در شرایط ناخوشایند و سخت به هم نریزی و زود از کوره در نروی.»

لذت بالا رفتن پرچم افتخارآفرین کشور
 قهرمان هم‌محلی ما از همان زمان که برای بار اول لباس سفید کاراته را پوشید و برای تمرین به باشگاه رفت آرزوی دریافت مدال زرین کاراته را در سر داشت. «پدرم همیشه می‌گفت اگر قرار است کاره‌ای شوی، بهترین آن کار باش. اگر کفش‌دوزی بهترین کفش‌دوز شهرت باش. اگر هم می‌خواهی کاراته‌کار کنی، بهترین باش. یکی از علاقه‌ها و هدف‌هایم این بود که بالاترین مدال کاراته را بگیرم و صد در صد این کار را انجام دهم. در مسابقات جهان هم در وزن آزاد شرکت کردم. یعنی هر کسی با هر وزن و سنی می‌توانست رقیب من باشد و من با شکست او بهترین مدال را کسب کردم و بار خستگی از تمرینات را زمین گذاشتم.» یکی از خاطرات بی‌نظیر حمیدرضا عرفانی بالا رفتن پرچم جمهوری اسلامی ایران در مسابقات جهانی است. «آن لحظه را با هیچ چیز در دنیا عوض نمی‌کنم. درست همان وقت است که بسیاری از نامهربانی و کم لطفی‌هایی که در حقم شده را می‌بخشم و به بالا رفتن پرچم افتخارآفرین کشورم می‌بالم.»

منبع: همشهری محله